naar de Art-abstract thuispagina
   
  de KUNSTENAARS
en hun kunst
  verfijnd ZOEKEN
in de kunstwerken
  ARTIKELEN
over de kunstenaars
   
  FOTO'S van
vorige exposities
   
  KOPEN
en kunst-UITLEEN
   
  CITATEN
uit de abstracte kunst
  ARTIKELEN
over abstracte kunst
  CONTACT
         
 

Citaten en quotes van de kunstenaar
Paul Cézanne(1839 - 1906)

  Citaten en quotes van
Nederlandse en Belgische
kunstenaars
Citaten en quotes
van kunstenaars
internationaal
 
     
  citaten en quotes, Paul Cézanne:
We moeten het beeld weergeven van wat we zien en alles vergeten van wat er eerder was.

De natuur is niet aan de oppervlakte, maar in de diepte. De kleuren zijn een uiting van deze diepte aan de oppervlakte; zij rijzen op vanuit de wortels van de wereld.

Er bestaat een logica van de kleuren. Een schilder moet haar volgen, en niet de logica van de hersenen.

Als de kleur haar grootste rijkdom krijgt, heeft de vorm haar volheid.

Het Louvre is een goed naslagwerk.. .,de ware en prachtige studie waaraan men zich moet wijden is (echter) die van de verscheidenheid aan beelden van de natuur.

De taak van het genie (schilder) zou hierin gelegen zijn om de vriendschap tussen de dingen onder de hemel te laten zien, met hetzelfde enthousiasme en dezelfde gretigheid.

Als je met volle streken de huid van een mooie perzik of de melancholie van een oude appel schildert, zie je in de weerspiegeling die ze uitwisselen dezelfde lauwe schaduw van verzaking, dezelfde liefde voor de zon, dezelfde herinneringen aan de dauw..

Ik ben de primitieveling van een nieuwe kunst.

Kunst is een religie. Haar doel is de verheffing van de geest.

Mensen denken dat een suikerpot geen gezicht, geen ziel heeft. Maar dat verandert ook dagelijks. Je moet ze weten waar te nemen. Die heren daar.. ..die glazen, die borden, die praten met elkaar, ze wisselen voortdurend vertrouwelijkheden uit.

Bij een schilder zijn er twee dingen, het oog en de hersenen. Ze moeten elkaar ondersteunen. Je moet werken aan hun wederzijdse ontwikkeling: aan het oog door studie in de natuur, aan de hersenen door ordening en logische ontwikkeling van indrukken en belevenissen. Zij verschaffen de uitdrukkingsmiddelen.

Het oog moet samenvatten, versmelten, en het verstand zal het formuleren.

A priori zijn er geen scholen. Beslissend is de kunst op zichzelf. Een schilderij is goed of slecht.

Ik wilde van het impressionisme iets maken dat net zo solide en duurzaam zou zijn als de (klassieke fh)kunst van de musea.

over de stillevenschilder Chardin:...zo heeft hij zelfs de ontmoeting tussen de kleinste deeltjes in de omgeving van de voorwerpen, de levenspartikels om de dingen heen, vastgelegd.

Maar vanaf het ogenblik dat we schilders zijn zwemmen we in het diepe., in de volle verf, in de volle werkelijkheid. we stoeien met de voorwerpen. Ze dragen ons. We leren over onze kunst evenveel van een suikerpot als van een Chardin of een Monticelli. Onze schilderijen worden stillevens in de letterlijke betekenis.

Het deed mij behoorlijk huiveren. Als ik door het geheim van mijn kleuren die huivering aan anderen meedeel, zullen ze dan geen gevoel van het heelal hebben, misschien beklemmender, maar des te vruchtbaarder en kostbaarder?

Kijk nou toch naar die Sainte-Victoire, wat een beweging, wat een dwingende dorst naar zon en wat een melancholie 's avonds als alle zwaarte erover neerdaalt. De rotsblokken zijn van vuur geweest. Er zit nog vuur in. De schaduw, de dag lijkt zich huiverend terug te trekken.

De natuur -ik wilde haar kopieren. Ik kon het niet. Maar ik was tevreden over mezelf toen ik ontdekte dat je de zon niet kunt weergeven, dat je haar met iets anders moet uitbeelden....met kleur.

Er mag geen enkele steek los zijn, niet één gat waar de opwinding of het licht door kan ontsnappen. Ik stuur.. ..mijn doek tegelijkertijd alle kanten op. In dezelfde aandrift, in hetzelfde geloof breng ik alles wat uit elkaar drijft met elkaar in verband. De natuur is steeds dezelfde, maar van haar zichtbare verschijning blijft niets over.

Onze kunst moet de ontsteltenis laten voortduren met de elementen en de verschijning van al haar (de natuur) veranderingen. Kunst moet haar in onze voorstelling eeuwigheid verlenen.

Kunst is harmonie, evenwijdig aan de natuur.

Want je beheerst je taal, de tekst die je moet ontcijferen, de twee gelijkluidende teksten, de waargenomen natuur en de gevoelde natuur, die daar buiten (het hoofd) en die daar binnen; beide moeten elkaar doordringen om voort te duren, het leven van de kunst, het leven van God. Het landschap spiegelt zich, vermenselijkt zich, denkt zich in mij. Ik objectiveer het, transformeer het, bevestig het op mijn doek.

Je moet de natuur als cirkel, kegel en cilinder behandelen, het geheel in de juiste perspectief zetten, zodat elke kant van een object op een vlak naar een centraal punt leidt.

De parallel aan de horizon lopende lijnen geven de zijwaartse uitdijing, oftewel een stuk natuur.. .De lijnen die loodrecht op de horizon staan geven diepte. Nu ligt voor ons mensen de natuur echter meer in de diepte dan in de breedte, vandaar de noodzaak om in onze door rode en gele tinten weergegeven lichtvibratie een voldoende hoeveelheid blauw te mengen om de lucht voelbaar te maken

Alle lichamen in de ruimte zijn convex.

Ik werk hardnekkig, zie het Beloofde Land voor me. Zal het me vergaan als de grote leider van de Joden, of zal ik het mogen betreden? ..Ik heb wat vooruitgang geboekt. Waarom zo laat en zo moeizaam? Is de kunst dan echt een priesterschap dat reine mensen eist die het helemaal aan zich bindt?

Er zijn dagen waarop het heelal alleen een grote vloedgolf lijkt, een luchtige stroom van reflexen, van dansende reflexen rond de menselijke ideeen. Het kleurenprisma is onze eerste toenadering tot God, onze zeven gelukzaligheden, de hemelse geografie van het grote, eeuwige wit, de diamanten zone van God.

Om een landschap goed te kunnen schilderen moet ik eerst de geologische opbouw kennen.. .De volgende dag zie ik langzaam de geologische fundamenten ontstaan, de lagen, de grote vlakte van mijn doek vorm aannemen, en ik teken er in gedachten het stenen geraamte op.. ..ik begin me los te maken van het landschap, het te zien. Ik maak me er los van door die eerste schets, die geologische lijnen. De geometrie, de maat van de aarde.

In dezelfde mate waarin je schildert, teken je.

Als de kleur haar hoogste rijkdom bereikt heeft de vorm zijn hoogste volheid.

De geometrie is de maat van de aarde.

De kleuren zijn het zichtbare vlees van de ideeen en van God, het doorschijnen van het mysterie, het kleurenspel van de wetten.

Het genie (schilder fh) zou dit opstijgen (van de natuur, fh) tot onbeweeglijkheid in een moment van evenwicht moeten vangen en daarbij toch de beweging moeten laten voelen.

Het genie zou de vriendschap van al die dingen in de lucht moeten ontbinden, in dezelfde opstijging, in hetzelfde verlangen.
(citaten en quotes, Paul Cézanne)


link for English quotes by Paul Cézanne